Nadzieja to niezbyt obszerny zbiór opowiadań o kobiecych emocjach, o strachu, śmierci, starości oraz o duszy i cierpieniu zwierząt. Autorem tych powstających na przestrzeni kilkunastu lat krótkich form literackich jest uznany pisarz John Maxwell Coetzee. Autor dwukrotnie otrzymał prestiżową Nagrodę Bookera, a w 2003 roku uhonorowano go Literacką Nagrodą Nobla. Jego proza jest ujmująca. Coetzee potrafi w nieoczywisty, ale jednak bardzo prosty sposób opowiadać o rzeczach codziennych. Jego proza skłania do refleksji i zadumy nad sobą, życiem, światem.

Osiem opowiadań

Zbiór Nadzieja składa się z ośmiu opowiadań. Część z nich łączy postać bohaterki Elizabeth Costello znanej z innej powieści autora. Pojawiają się także dorosłe dzieci kobiety, Helen i John. Starzejąca się bohaterka musi zmierzyć się z problemem, czy przyjąć pomoc dzieci, czy też do końca pozostać niezależną. Kto zajmie się jej na wpół zdziczałymi kotami, które karmi? Jak poradzi sobie z demencją, która już zaczyna się pojawiać? No i co zrobić ze swoją pracą literacką? Starsza pani ma dużo zaczętych, nieopracowanych i niedokończonych opowiadań. Czy po jej śmierci ktoś je wyda? Dzieci proponują matce wspólne mieszkanie, ale ona odmawia. Szukają więc domu opieki. Jak w obliczu starości, niedołężności i otępienia umysłowego zachować godność i szacunek?

Opowieści o sekretach i tęsknotach

Książka Nadzieja nie mówi tylko o starości. To także mocny głos w obronie zwierząt. Będzie nie tylko o kotach. Pojawi się też koza, królik, kurczaczek. Wszystkie opisy cierpienia zwierząt chwytają za serce i skłaniają do refleksji. A pisarz potrafi przedstawić swoje myśli tak oryginalnie i ciekawie, a jednocześnie prosto, że wstrząsa czytelnikiem. Szczególne wrażenie robi opowiadanie Szklana rzeźnia. Czy chcielibyśmy przez szybę patrzeć na to, co dzieje się w rzeźni? W opowiadania Coetzee bohaterkami są kobiety. Oprócz staruszki na kartach tej książki spotkamy szczęśliwą mężatkę, która wciąż się uśmiecha. Powodem jej zadowolenia jest posiadanie kochanka. Bycie kochaną i pożądaną przez dwóch mężczyzn daje jej poczucie spełnienia. Inną bohaterką jest dziewczyna, która dwa razy dziennie musi przejeżdżać rowerem obok posesji, na której jest agresywny pies. Jego groźne szczekanie przeraża dziewczynę. Nie jest łatwo zmierzyć się z własnym strachem, szczególnie kiedy czujemy, że ten strach nas upokarza.

Podsumowanie recenzji

John Maxwell Coetzee pisze w poruszający sposób. W jego prostych opowieściach kryje się jakaś niewygodna dla nas prawda. Treść opowiadań z tomu Nadzieja daje do myślenia i w jakiś sposób boli, uwiera. Świadomość tego, że autor też jest niemłodym już człowiekiem dodaje tej historii dodatkowego wymiaru. Taką prozę warto czytać.

Anna Sołtys