Życia Violette Valérie Perrin jeszcze nie czytałam, ale powieść Cudowne lata zaskoczyła przenikliwością. Nie idealizowała, nie lukrowała, ale ukazała brutalność świata, bo przecież nie ma skrupułów…

Nowa książka autorki niezwykłego Życia Violette

Rok 1986, jedna klasa szkoły podstawowej i okoliczności rodzące przyjaźnie. Bo czasem mała rzecz, bliskość miejsca zamieszkania, przypadkowe spotkanie, a w tym wypadku wspólna pierwsza litera nazwiska, łączą.

Ninę, Adriena i Etienne’a relacja nierozerwalna trzyma, bo wiecie jak to jest – zawsze i wszędzie razem. Młodzieńcze realia. Tak właśnie budują się wspomnienia na życie całe, poczucie przynależności i oparcia. Bohaterowie książki Cudowne lata idą przez małomiasteczkową atmosferę, doświadczenia, zwyczajne dni, kolejne etapy edukacji, a wreszcie i nocne wypady. Rosną, dojrzewają, wkraczają w dorosłość. Upływ czasu nie zmienia jednak ich podstawowego dążenia, którym jest wyrwanie się z tej niewielkiej, dusznej społeczności i stanięcie przed bramą Paryża, by się rozwijać, smakować i oddawać muzyce. Oczywiście wspólnie, jeden za wszystkich, wszyscy za jednego, a jakże. Sami znacie te obietnice, idee, w które wierzy się, często tak naiwnie. Bo koleje losu nie zważają na pragnienia, ale robią co chcą i kiedy chcą. Nawet za cenę cierpienia, rozczarowań i samotności. I w Cudownych latach nie jest inaczej.

Mamy też rok 2017 i samochód na dnie jeziora w tym samym miasteczku, w którym troje przyjaciół mieszkało. Dziwny zbieg okoliczności? A może skrywana tajemnica wydobyta na światło dzienne ukaże całą prawdę? Virginia, lokalna dziennikarka, podejmuje się tego wyzwania. Dotrzeć do sedna, wniknąć, wyjaśnić. Czy przyjaźń Niny, Adriena i Etienne’a mogła mieć coś wspólnego z mrocznym znaleziskiem? Sami się przekonajcie.

W książce Cudowne lata jest upływ czasu, który zmienia. Są też pogubienia, emocje, sekrety, bo to powieść o relacjach, które na powierzchni gładkie, a w rzeczywistości nie są takie, jakie się wydają. Czy uda się odnowić więź? Czy jest szansa?

Cudowne lata Valérie Perrin to trudna opowieść, mimo sielankowego tytułu, który jest tylko fasadą wyboistego wnętrza. A okładka, ach!

Monika Parda,

Żyj Bardziej