Zosilla i zaczarowane jagody to baśń o pieskach. Główną psią bohaterką jest tu biało-złota suczka o imieniu Zoi. Tematyka tej książki dla dzieci (choć nie tylko dla nich) dotyczy dobrego traktowania zwierząt, szczególnie psów. Autorką jest znana dziennikarka, prezenterka i autorka Paulina Młynarska. Pani Paulina ma już na swoim koncie kilka książek, także o psach. Pisarka wielokrotnie zmieniała miejsce zamieszkania. Mieszkając w Zakopanem, pisała o tym mieście. Po przeprowadzce na grecką wyspę Kretę zaczęła pisać o cierpieniu zwierząt trzymanych na łańcuchach. Zaangażowała się również w ratowanie bezdomnych zwierząt, bowiem Kreta – według słów autorki – to miejsce niezbyt przyjazne psom i kotom.

Wątki autobiograficzne

Książka Zosilla i zaczarowane jagody zawiera sporo wątków autobiograficznych. Akcja baśni dzieje się na Krecie, a wśród bohaterów oprócz psów i kotów spotkamy też Ludzką Mamę (autorka, Paulina Młynarska) i Ludzkiego Tatę (jej mąż Ken). Są też autentyczne imiona dzieci (córka Kena i bratanica pisarki) oraz psów i kotów (Zosia, Felek, Malczik). Niektóre wydarzenia rozgrywają się w domu autorki. Wśród tematów znajdziemy romantyczny ślub i adopcję psa. Obok wątków realistycznych jest tu odrobina magii i postacie z mitologii greckiej.

Kreacja głównej bohaterki

Główna bohaterka książki to suczka Zoi. Najpierw była białą chmurką, którą zgubiła nieuważna bogini jutrzenki, Eos. Nyks, grecka bogini nocy zamieniła chmurkę w pieska, by ta mogła bawić się z dziećmi. O tym właśnie biała chmurka marzyła. Niestety piesek trafił do ludzi, którzy uwiązali go na łańcuchu i kazali pilnować kurnika. Psinka była źle traktowana przez ludzi i bardzo cierpiała. Z powodu unieruchomienia prawie nie umiała chodzić. W końcu jednak trafiła w dobre ręce Ludzkiej Mamy. Później pod wpływem czarodziejskich jagód zasianych przez Wiedźmulę Prymatulę suczka zmieniła się w Zosillę (od Godzilli) i odpłaciła oprawcom.

Podsumowanie

Książka Zosilla i zaczarowane jagody jest ładnie wydana, ma twardą oprawę, grube kartki oraz rysunki. Te ostatnie nie każdemu mogą przypaść do gustu. Są ciekawe, ale moim zdaniem dzieci niekoniecznie uznają je za ładne. Największą wartością tej baśni jest dobra energia, która z niej płynie. To pełna ciepła opowieść o dobroci, empatii, miłości i bliskości. Paulina Młynarska bardzo wzruszająco opisała uczucia ludzi i zwierząt. Z książki płynie przesłanie, że najważniejsza w życiu jest więź z innymi istotami.

Anna Sołtys