Michel Houellebecq to specyficzny francuski autor esejów, wierszy i powieści będących krytyką współczesnej cywilizacji. Możliwość wyspy należy do jednej z najlepszych jego książek, z drugiej strony bardzo smutnej.

Zarys fabuły

Daniel 1 w wieku siedemnastu lat czuje powołanie, by zostać zawodowym komikiem. Po maturze zapisuje się na studia aktorskie i w efekcie bardzo szybko zaczyna odnosić sukcesy. Pisze skecze o współczesnych modelach rodziny, dziennikarzach, przeciętniactwie klasy średniej, kazirodczych zakusach czy życiu pozbawionemu głębszych przeżyć… Wspinając się ku sławie i fortunie, oddaje się od czasu do czasu, podobnie jak bohaterowie jego żartów, niepohamowanej konsumpcji, która jest znakiem rozpoznawczym ludzi na początku XXI wieku. Jaskrawe centra handlowe pracujące pełną parą stoją otworem, by ludzie z radością kupowali, co się tylko da. Ludzkość jest coraz bardziej sztuczna i płocha. Nie rozumie humoru ani prawdziwej powagi, dlatego do śmierci żyje w coraz rozpaczliwszej pogoni za funem i seksem.

Daniel 1 w uszczypliwy sposób przedstawia rzeczywistość. Jako humorzysta ma możliwość wytykania ludziom błędów w najbardziej łajdacki sposób, będąc jednocześnie dobrze opłacanym i oklaskiwanym przez ogół publiki. Po wielu latach Daniel 1 zmęczony życiem dołącza do sekty klonującej ludzi. Staje się genetycznym przodkiem dla Daniela 24 oraz dla Daniela 25. Ci z kolei starają się rozszyfrować jego opowieść życia zapisaną na wideokasecie.

Świat przyszłości według Houellebecqa

Daniel 24 i Daniel 25 porównują swoją nowoczesną egzystencję z codziennością ludzi na początku XXI wieku. W nowym świecie dziewicze równiny z piękną przyrodą nie istnieją, za to zastępują ją tereny pokryte foliowymi tunelami, w których zbieraniem owoców i warzyw zajmują się maszyny zamiast marokańskich robotników. W wielkich rezydencjach za murami zamontowane są generatory soli mineralnych, własne źródła wody pitnej, centrale elektryczne, przekaźniki satelitarne, osłony przed burzami magnetycznymi i czujniki ruchu, by nikt z „dzikich ludzi” nie przedostał się przez mur.

Prawdziwe morze zniknęło i zastępuje je nagranie dźwiękowo-wizualne. Neoludzie nie potrafią już zrozumieć fascynacji falami oceanu rozbijającymi się o piasek. Nie rozumieją ekscytacji związanej z polowaniem, emocji religijnych ani niewzruszonej namiętności określanej kiedyś przez ludzi jako metafizycznej ekstazy. W efekcie dobroć, współczucie, wierność i altruizm pozostają niezgłębionymi tajemnicami dla nowoczesnego człowieka. 

Możliwość wyspy – bestsellerowa powieść francuskiego pisarza

Możliwość wyspy Michela Houellebecqa napawa smutkiem, gdyż bardzo trafne spostrzeżenia o współczesnym świecie i kierunku w jakim zmierza nie pozostawiają złudzeń, że neoludzie, podobnie jak ich przodkowie, nie uwalniają się od osamotnienia. Przeniknięci przez śmierć i przez nią ukształtowani nie mają siły, by zakorzenić się w teraźniejszości, połączyć siły i wspólnie przeżywać radość, uniesienie, zachwyt… Możliwość wyspy jest przejmującą wizją przyszłości i społeczną satyrą. Mam jednak nadzieję, że ludzkość opamięta się i zawróci z drogi opisanej przez Houellebecqa.

Podsumowując, książkę Możliwość wyspy polecam ku przestrodze.

Jola Karpowicz

magiawkazdymdniu.blogspot.com